Η συγκλονιστική μαρτυρία του Γ. Κύρτσου...
.
... για το πώς βίωσε την προσπάθεια επιβολής του "συστήματος Ρουσόπουλου" στον Alpha.
... για το πώς βίωσε την προσπάθεια επιβολής του "συστήματος Ρουσόπουλου" στον Alpha"Ο Θόδωρος Ρουσόπουλος έφυγε με θεαματικό τρόπο από την κυβέρνηση Καραμανλή, περνώντας και στην πολιτική πτώση του το μήνυμα ότι ήταν τα τελευταία χρόνια το άτυπο «νούμερο δύο» της κυβέρνησης. Η ομιλία του στη Βουλή την περασμένη Τετάρτη είχε όλα τα χαρακτηριστικά της πολιτικής πρόκλησης και της αλαζονείας. Εμφανίστηκε, αξιοποιώντας και την απουσία του πρωθυπουργού κ. Καραμανλή, σαν ηγέτης της ΝΔ και στην προσπάθειά του να αναβαθμίσει τον πολιτικό του ρόλο κατέφυγε στην απευθείας σύγκριση με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ κ Παπανδρέου. Εμφανίστηκε, για τις ανάγκες του πολιτικού σεναρίου, σαν ο «γιος του ταχυδρόμου» ο οποίος βάλλεται από τον «εκπρόσωπο του πολιτικού κατεστημένου» Γιώργο Παπανδρέου. Εάν κρίνουμε από το χλιαρό χειροκρότημα του ενός τετάρτου των βουλευτών της ΝΔ ο κ. Ρουσόπουλος δεν μπόρεσε να πείσει ούτε τα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ. Ο παραιτηθείς υπουργός δεν έχει τόσα χαρακτηριστικά αυτοδημιούργητου όσο ετερόφωτου. Το Σεπτέμβριο του 2000 προωθήθηκε στη θέση του εκπρόσωπου Τύπου της ΝΔ υποστηριζόμενος από συγκεκριμένα συμφέροντα και αξιοποιώντας τις προσωπικές δεσμεύσεις του κ. Καραμανλή προς αυτά. Εκτός από «γιος του ταχυδρόμου» ήταν και παιδί των διαπλεκομένων, ένας αλεξιπτωτιστής της πολιτικής χωρίς τις αναγκαίες ουσιαστικές προϋποθέσεις. Δημοσιογραφικά, αναδείχθηκε μέσα από το κύκλωμα του Mega και του Star, τα οποία εκείνη την εποχή στήριζαν με δυναμικό τρόπο την κυβέρνηση Σημίτη και απαξίωναν συστηματικά τη ΝΔ και τα περισσότερα στελέχη της. Οι θέσεις που προωθούσε δημόσια ήταν σχεδόν πάντα στα μέτρα της τότε κυβέρνησης. Χωρίς πανεπιστημιακές σπουδές και χωρίς γνώση ξένων γλωσσών, ο κ. Ρουσόπουλος δεν συγκέντρωνε τις ελάχιστες επαγγελματικές προϋποθέσεις για τη θέση του εκπροσώπου Τύπου σε ένα κόμμα εξουσίας σε περίοδο παγκοσμιοποίησης. Ο διορισμός του διέρρευσε από εξωθεσμικά κέντρα που τον προωθούσαν τον Αύγουστο του 2000 και πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2000.
Η αντίδραση
Η αντίδραση
Η αντίδραση ήρθε από τον «Ελεύθερο Τύπο» και τον «Τύπο της Κυριακής», τις παραταξιακές εφημερίδες που διηύθυνα την εποχή εκείνη. Εξήγησα ότι ο κ . Ρουσόπουλος δεν είχε τις πολιτικές και επαγγελματικές προϋποθέσεις για να γίνει εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ και ότι η επιλογή του θα έριχνε το ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο της ΝΔ και θα την έβαζε σε περίοδο παρασκηνιακής συνδιαλλαγής με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα που συνήθιζε να καταγγέλλει ο ίδιος ο κ. Καραμανλής. Οι αποφάσεις όμως είχαν ληφθεί και όσοι επέμεναν στην κριτική του διαπλεκόμενου και ετερόφωτου κ. Ρουσόπουλου έπρεπε να εξουδετερωθούν. Από την εποχή εκείνη είμαι «κομμένος» από το Mega και το Star, ενώ υποχρεώθηκα σε σκληρό αγώνα στον «Ελεύθερο Τύπο», που κατέληξε, το Νοέμβριο του 2002, στην απόλυσή μου ύστερα από 18 χρόνια πρωταγωνιστικής παρουσίας στη σημαντικότερη εφημερίδα του χώρου της ΝΔ. Η «μέθοδος Ρουσόπουλου» ήταν απλή και τελειοποιήθηκε με το πέρασμα του χρόνου. Διαπλεκόμενες συμμαχίες στα ΜΜΕ, αποφυγή της ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης για προφανείς λόγους, μείωση του «αντιπάλου» με τη βοήθεια ακριβοπληρωμένων ψιθυριστών ή και επικοινωνιακή «εξαφάνισή» του. Το παιχνίδι ήταν πάντα στημένο, με διαπλεκόμενη επιρροή ή δημόσιο χρήμα και με όρους που θυμίζουν τα ΜΜΕ στη Ρωσία των ολιγαρχών, χωρίς φυσικά τις δολοφονίες δημοσιογράφων.Ο ΚαραμανλήςΟ Ρουσόπουλος ήταν το παιδί της διαπλοκής και το πολιτικό δημιούργημα του Κώστα Καραμανλή. Μετά την οριακή ήττα στις εκλογές του 2000 ο κ. Καραμανλής ήθελε να βεβαιωθεί για το καλό επικοινωνιακό και πολιτικό του μέλλον. Εγκατέλειψε την προσπάθεια για ανεξάρτητη επικοινωνιακή πολιτική και αυτόνομη πολιτική πορεία και ήρθε σε απευθείας συνεννόηση με αυτούς που θα άλλαζαν τον επικοινωνιακό χάρτη σε όφελός του, με παρασκηνιακές μεθοδεύσεις και τη λογική των διαπλεκόμενων συμφερόντων. Διαχειριστής του συστήματος ορίστηκε ο Θόδωρος Ρουσόπουλος. Στην αρχή όλα πήγαν καλά και η επιτυχία αποδόθηκε στον κ. Ρουσόπουλο. Προβλήθηκε σαν ο εκφραστής του ανοίγματος της ΝΔ στον λεγόμενο μεσαίο χώρο και όλοι οι διαπλεκόμενοι που θεώρησαν ότι «αδικήθηκαν» από τις κυβερνήσεις Σημίτη στήριξαν την προσπάθεια Καραμανλή με διαμεσολάβηση Ρουσόπουλου. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση Σημίτη είχε μπει στη φάση της τελικής πτώσης και η ΝΔ μπορούσε να κερδίσει άνετα τις εκλογές του 2004 χωρίς να υποθηκεύσει το κυβερνητικό της μέλλον. Η ακρίβεια που συνόδευσε το πέρασμα στο ευρώ, η ρήξη Σημίτη με την Εκκλησία, ο χρηματιστηριακός καταποντισμός και τα κυβερνητικά σκάνδαλα προετοίμαζαν τη μεγάλη νίκη της ΝΔ, που θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί με ιδεολογικούς, πολιτικούς όρους αντί να εξασφαλιστεί με διαπλεκόμενους και παρασκηνιακούς συμβιβασμούς. Η πολιτική ανασφάλεια του Καραμανλή, η προτίμησή του σε «εύκολες λύσεις» που μπορούν να εφαρμοστούν χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια και ο καιροσκοπισμός των κορυφαίων και των «δελφίνων» της ΝΔ προετοίμασαν την περίοδο της κυριαρχίας του Θόδωρου Ρουσόπουλου.
Το σύστημα
Με το πέρασμα του χρόνου και με άφθονο δημόσιο χρήμα ο υπουργός Επικρατείας δημιούργησε το δικό του σύστημα επικοινωνιακής και πολιτικής υποστήριξης. Προκάλεσε όμως τεράστια προβλήματα στον εαυτό του εξαιτίας των χειρισμών και της αλαζονείας του. Η πρώτη δοκιμασία ήρθε με το νόμο για τον βασικό μέτοχο. Επρόκειτο για μια μεγαλειώδη αντιδιαπλεκόμενη μπλόφα, η οποία κατέληξε στον ευρωπαϊκό διασυρμό της Ελλάδας. Δημιούργησε όμως για ένα διάστημα τεράστια προβλήματα στον εκδοτικό, κατασκευαστικό όμιλο Μπόμπολα. Ο Γεώργιος Μπόμπολας, ισχυρός μέτοχος του Mega, που δεν είχε εναντιωθεί δημόσια στη διαπλεκόμενη προώθηση Ρουσόπουλου, ήταν από τους πρώτους που κήρυξαν τον πόλεμο στον Θόδωρο Ρουσόπουλο. Το δεύτερο πρόβλημα δημιουργήθηκε εξαιτίας της άσκησης επιρροής από τη σύζυγο του κ. Ρουσόπουλου, γνωστή δημοσιογράφο Μάρα Ζαχαρέα. Η κ. Ζαχαρέα αξιοποίησε την πολιτική επιρροή του συζύγου της για να επιταχύνει την επαγγελματική της άνοδο, να εξασφαλίσει αστρονομικές αμοιβές και να στήσει ένα «ρουσοπουλικό» σύστημα στους τηλεοπτικούς σταθμούς με τους οποίους συνεργάστηκε. Βέβαια, όπως έχει ο κ. Καραμανλής την πολιτική ευθύνη για την ανάδειξη του κ. Ρουσόπουλου σε άτυπο «νούμερο δύο» της κυβέρνησής του, έτσι και οι καναλάρχες είχαν την επαγγελματική ευθύνη για τις υπερβολικές ευκαιρίες και αμοιβές που έδωσαν στην κ. Ζαχαρέα. Η θεωρία των «αδίστακτων» συζύγων σε ένα περίπου ιδανικό πολιτικό και επικοινωνιακό σύστημα δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Το παιχνίδι είναι σκληρό, το πάρε-δώσε σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος συνεχές, γι’ αυτό χρειάζονται μερικές ισχυρές προσωπικότητες για να ορίσουν το πλαίσιο και να επιβάλουν κάποιους κανόνες.
Δεύτερη σύγκρουση
Η σύγκρουσή μου με τον κ. Ρουσόπουλο στη φάση της πολιτικής του ανόδου είχε τα γνωστά αρνητικά για μένα αποτελέσματα. Βρέθηκα εκτός «Ελεύθερου Τύπου» και καταδικάστηκα σε τηλεοπτικό αποκλεισμό από το Mega, το Star και αργότερα από την κρατική τηλεόραση. Χάραξα μια ρεαλιστική πορεία εξόδου από την κρίση. Ξεκίνησα τον Ιούνιο του 2003 την έκδοση της «City Press» και μπόρεσα με τη βοήθεια του Δημήτρη Κοντομηνά και του Alpha να σπάσω, στα τέλη του 2005, αρχές 2006 τον τηλεοπτικό αποκλεισμό που μου είχε επιβληθεί από το σύστημα Ρουσόπουλου και τους ισχυρούς υποστηρικτές του. Το σπάσιμο του τηλεοπτικού αποκλεισμού άνοιξε το δρόμο και στη μετατροπή της «City Press» στην εφημερίδα με τη μεγαλύτερη πανελλαδική αναγνωσιμότητα. Με κυκλοφορία της τάξης των 100.000 φύλλων, ένα αξιοπρεπές «προφίλ» και μηδενικό κόστος για τους αναγνώστες είναι η μεγαλύτερη εκδοτική επιτυχία της πενταετίας. Παρά την ευελιξία που έδειξα βρέθηκα άθελά μου ξανά αντιμέτωπος με το σύστημα Ρουσόπουλου. Τον Ιανουάριο του 2007 αποχώρησε, σε συνθήκες σύγκρουσης με την ιδιοκτησία, ο Νίκος Χατζηνικολάου από τη διεύθυνση του Alpha. Δημιουργήθηκε κενό εξουσίας το οποίο προσπάθησα να καλύψω. Ζήτησα τη διεύθυνση ειδήσεων και ενημέρωσης – για να οργανώσω τη δουλειά σε νέα βάση, με έμφαση σε ένα δελτίο ειδήσεων που δεν θα ήταν μονοθεματικό – και τον έλεγχο του κόστους. Η απάντηση του καναλιού ήταν αρνητική. Διαπίστωσα ότι υπήρξαν δυο παρασκηνιακές παρεμβάσεις σε βάρος μου. Η μία από το Μέγαρο Μαξίμου και το σύστημα Ρουσόπουλου και η άλλη από τη Ντόρα Μπακογιάννη. Η τελευταία τα είχε δώσει όλα και για να αποτρέψει, το καλοκαίρι του 2006, την εξαγορά του «Ελεύθερου Τύπου» από γνωστό εφοπλιστή που θα μου ανέθετε τη διεύθυνση και τον εκσυγχρονισμό του. Η κ. Μπακογιάννη παρενέβη τότε υπέρ των Μαρινάκη (κουμπάρος της), Δαλακούρα (ο γνωστός εφοπλιστής και… διοικητής του Αγίου Όρους) και Μουνδρέα. Πλειοδότησαν στο διαγωνισμό για την πώλησή του ΕΤ για να τον παραδώσουν, αφού εξασφάλισαν τη σχετική αμοιβή, στη Γιάννα Αγγελοπούλου. Σαν να μην έφτανε το διπλό βέτο στην επαγγελματική μου προώθηση στον Alpha, βρέθηκα αντιμέτωπος και με το σύστημα Ρουσόπουλου στο κανάλι. Η σύζυγός του Μάρα Ζαχαρέα, που είχε προσληφθεί με πρωτοβουλία του Νίκου Χατζηνικολάου, ασκούσε ουσιαστικά διοίκηση χωρίς να έχει τις σχετικές αρμοδιότητες. Έθεσα το θέμα της παραδιοίκησης Ζαχαρέα σε σύσκεψη ανώτατων στελεχών υπό την προεδρία του Δημήτρη Κοντομηνά ζητώντας εξηγήσεις από την ίδια. Υπέβαλε εκείνη τη στιγμή την παραίτησή της και δεν διέκρινα από την πλευρά Κοντομηνά κάποια σοβαρή προσπάθεια να την μεταπείσει. Λίγες ημέρες αργότερα με κάλεσε στο γραφείο του ο τότε αντιπρόεδρος του Alpha κ. Φιδετζής, ο οποίος εκείνη την περίοδο είχε και την υπογραφή για τα «χρυσά» συμβόλαια των στελεχών. Μου είπε ότι η κριτική που έκανα στην κ. Ζαχαρέα και οδήγησε στην παραίτησή της έθετε σε κίνδυνο τα συμφέροντα του Alpha, πως θα έκανε μια προσπάθεια να υπογράψει νέο συμβόλαιο μαζί της και πως εάν εκδήλωνα οποιαδήποτε αντίρρηση αυτό θα αντιμετωπιζόταν από το κανάλι ως εχθρική ενέργεια. Διατήρησα την ψυχραιμία μου. Ο κ. Φιδετζής είναι ένα άτομο με σωματική διάπλαση στα όρια του νάνου και ιδιόμορφη συμπεριφορά. Του εξήγησα ότι η σχέση μου με το κανάλι περνάει μόνο μέσα από την επαφή μου με τον Κοντομηνά, πως οι αντιρρήσεις μου για το ρόλο της κ. Ζαχαρέα είναι επαγγελματικές και ότι τα υπόλοιπα, στο βαθμό που είναι υπαρκτά, αφορούν μόνο αυτόν. Σε λίγα εικοσιτετράωρα πραγματοποιήθηκε η επιστροφή της κ. Ζαχαρέα στο κανάλι, με περισσότερα χρήματα και αρμοδιότητες. Από την άνοιξη του 2007 μέχρι το Δεκέμβριο του 2007 ο Alpha έζησε απίθανες στιγμές ρουσοπουλικής κατάπτωσης. Τον διηύθυναν αυτοί που σήμερα χαρακτηρίζει ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ κ. Καρατζαφέρης «εξαπτέρυγα του Ρουσόπουλου», ενώ το παιχνίδι ήταν 100% στημένο από το Μαξίμου. Σχολιαστές προσποιούνταν με λάθος τρόπο τους υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ, η επιλογή των ειδήσεων γινόταν με βασικό κριτήριο να μην ενοχληθεί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και οι μόνες επιθέσεις που δεχόταν η κυβέρνηση είχαν σχέση με την «τιμωρία» υπουργών, βουλευτών και στελεχών που ενοχλούσαν τον κ. Ρουσόπουλο. Έμεινα σε αυτό το ρουσοπουλικό φρενοκομείο για δύο λόγους. Πρώτον, δεν είχα εναλλακτική επαγγελματική στρατηγική. Η ρήξη με τον Alpha θα οδηγούσε στην απόλυτη τηλεοπτική απομόνωση και θα υπονόμευε και την πορεία της «City Press». Όλες οι μεγάλες εφημερίδες στηρίζονται σε τηλεοπτικές συμμαχίες και η μεγαλύτερη εφημερίδα της χώρας δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Δεύτερον, ο Κοντομηνάς ποτέ δεν μου είχε δείξει προτίμηση για το σύστημα Ζαχαρέα-Ρουσόπουλου. Αγνόησα λοιπόν την παρέμβαση Φιδετζή και επένδυσα στη σχέση εμπιστοσύνης με τον Κοντομηνά. Οι εξελίξεις με δικαίωσαν. Φιδετζής και Ζαχαρέα βρέθηκαν εκτός Alpha και το μόνο που έμεινε από αυτή τη περίοδο είναι τα «χρυσά» συμβόλαια γνωστών και αγνώστων «εξαπτέρυγων του Ρουσόπουλου», που επιβαρύνουν ακόμα τα οικονομικά του σταθμού και αποτελούν πρόκληση για τους πραγματικά εργαζόμενους στον Alpha.
Η σύγκρουσή μου με τον κ. Ρουσόπουλο στη φάση της πολιτικής του ανόδου είχε τα γνωστά αρνητικά για μένα αποτελέσματα. Βρέθηκα εκτός «Ελεύθερου Τύπου» και καταδικάστηκα σε τηλεοπτικό αποκλεισμό από το Mega, το Star και αργότερα από την κρατική τηλεόραση. Χάραξα μια ρεαλιστική πορεία εξόδου από την κρίση. Ξεκίνησα τον Ιούνιο του 2003 την έκδοση της «City Press» και μπόρεσα με τη βοήθεια του Δημήτρη Κοντομηνά και του Alpha να σπάσω, στα τέλη του 2005, αρχές 2006 τον τηλεοπτικό αποκλεισμό που μου είχε επιβληθεί από το σύστημα Ρουσόπουλου και τους ισχυρούς υποστηρικτές του. Το σπάσιμο του τηλεοπτικού αποκλεισμού άνοιξε το δρόμο και στη μετατροπή της «City Press» στην εφημερίδα με τη μεγαλύτερη πανελλαδική αναγνωσιμότητα. Με κυκλοφορία της τάξης των 100.000 φύλλων, ένα αξιοπρεπές «προφίλ» και μηδενικό κόστος για τους αναγνώστες είναι η μεγαλύτερη εκδοτική επιτυχία της πενταετίας. Παρά την ευελιξία που έδειξα βρέθηκα άθελά μου ξανά αντιμέτωπος με το σύστημα Ρουσόπουλου. Τον Ιανουάριο του 2007 αποχώρησε, σε συνθήκες σύγκρουσης με την ιδιοκτησία, ο Νίκος Χατζηνικολάου από τη διεύθυνση του Alpha. Δημιουργήθηκε κενό εξουσίας το οποίο προσπάθησα να καλύψω. Ζήτησα τη διεύθυνση ειδήσεων και ενημέρωσης – για να οργανώσω τη δουλειά σε νέα βάση, με έμφαση σε ένα δελτίο ειδήσεων που δεν θα ήταν μονοθεματικό – και τον έλεγχο του κόστους. Η απάντηση του καναλιού ήταν αρνητική. Διαπίστωσα ότι υπήρξαν δυο παρασκηνιακές παρεμβάσεις σε βάρος μου. Η μία από το Μέγαρο Μαξίμου και το σύστημα Ρουσόπουλου και η άλλη από τη Ντόρα Μπακογιάννη. Η τελευταία τα είχε δώσει όλα και για να αποτρέψει, το καλοκαίρι του 2006, την εξαγορά του «Ελεύθερου Τύπου» από γνωστό εφοπλιστή που θα μου ανέθετε τη διεύθυνση και τον εκσυγχρονισμό του. Η κ. Μπακογιάννη παρενέβη τότε υπέρ των Μαρινάκη (κουμπάρος της), Δαλακούρα (ο γνωστός εφοπλιστής και… διοικητής του Αγίου Όρους) και Μουνδρέα. Πλειοδότησαν στο διαγωνισμό για την πώλησή του ΕΤ για να τον παραδώσουν, αφού εξασφάλισαν τη σχετική αμοιβή, στη Γιάννα Αγγελοπούλου. Σαν να μην έφτανε το διπλό βέτο στην επαγγελματική μου προώθηση στον Alpha, βρέθηκα αντιμέτωπος και με το σύστημα Ρουσόπουλου στο κανάλι. Η σύζυγός του Μάρα Ζαχαρέα, που είχε προσληφθεί με πρωτοβουλία του Νίκου Χατζηνικολάου, ασκούσε ουσιαστικά διοίκηση χωρίς να έχει τις σχετικές αρμοδιότητες. Έθεσα το θέμα της παραδιοίκησης Ζαχαρέα σε σύσκεψη ανώτατων στελεχών υπό την προεδρία του Δημήτρη Κοντομηνά ζητώντας εξηγήσεις από την ίδια. Υπέβαλε εκείνη τη στιγμή την παραίτησή της και δεν διέκρινα από την πλευρά Κοντομηνά κάποια σοβαρή προσπάθεια να την μεταπείσει. Λίγες ημέρες αργότερα με κάλεσε στο γραφείο του ο τότε αντιπρόεδρος του Alpha κ. Φιδετζής, ο οποίος εκείνη την περίοδο είχε και την υπογραφή για τα «χρυσά» συμβόλαια των στελεχών. Μου είπε ότι η κριτική που έκανα στην κ. Ζαχαρέα και οδήγησε στην παραίτησή της έθετε σε κίνδυνο τα συμφέροντα του Alpha, πως θα έκανε μια προσπάθεια να υπογράψει νέο συμβόλαιο μαζί της και πως εάν εκδήλωνα οποιαδήποτε αντίρρηση αυτό θα αντιμετωπιζόταν από το κανάλι ως εχθρική ενέργεια. Διατήρησα την ψυχραιμία μου. Ο κ. Φιδετζής είναι ένα άτομο με σωματική διάπλαση στα όρια του νάνου και ιδιόμορφη συμπεριφορά. Του εξήγησα ότι η σχέση μου με το κανάλι περνάει μόνο μέσα από την επαφή μου με τον Κοντομηνά, πως οι αντιρρήσεις μου για το ρόλο της κ. Ζαχαρέα είναι επαγγελματικές και ότι τα υπόλοιπα, στο βαθμό που είναι υπαρκτά, αφορούν μόνο αυτόν. Σε λίγα εικοσιτετράωρα πραγματοποιήθηκε η επιστροφή της κ. Ζαχαρέα στο κανάλι, με περισσότερα χρήματα και αρμοδιότητες. Από την άνοιξη του 2007 μέχρι το Δεκέμβριο του 2007 ο Alpha έζησε απίθανες στιγμές ρουσοπουλικής κατάπτωσης. Τον διηύθυναν αυτοί που σήμερα χαρακτηρίζει ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ κ. Καρατζαφέρης «εξαπτέρυγα του Ρουσόπουλου», ενώ το παιχνίδι ήταν 100% στημένο από το Μαξίμου. Σχολιαστές προσποιούνταν με λάθος τρόπο τους υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ, η επιλογή των ειδήσεων γινόταν με βασικό κριτήριο να μην ενοχληθεί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και οι μόνες επιθέσεις που δεχόταν η κυβέρνηση είχαν σχέση με την «τιμωρία» υπουργών, βουλευτών και στελεχών που ενοχλούσαν τον κ. Ρουσόπουλο. Έμεινα σε αυτό το ρουσοπουλικό φρενοκομείο για δύο λόγους. Πρώτον, δεν είχα εναλλακτική επαγγελματική στρατηγική. Η ρήξη με τον Alpha θα οδηγούσε στην απόλυτη τηλεοπτική απομόνωση και θα υπονόμευε και την πορεία της «City Press». Όλες οι μεγάλες εφημερίδες στηρίζονται σε τηλεοπτικές συμμαχίες και η μεγαλύτερη εφημερίδα της χώρας δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Δεύτερον, ο Κοντομηνάς ποτέ δεν μου είχε δείξει προτίμηση για το σύστημα Ζαχαρέα-Ρουσόπουλου. Αγνόησα λοιπόν την παρέμβαση Φιδετζή και επένδυσα στη σχέση εμπιστοσύνης με τον Κοντομηνά. Οι εξελίξεις με δικαίωσαν. Φιδετζής και Ζαχαρέα βρέθηκαν εκτός Alpha και το μόνο που έμεινε από αυτή τη περίοδο είναι τα «χρυσά» συμβόλαια γνωστών και αγνώστων «εξαπτέρυγων του Ρουσόπουλου», που επιβαρύνουν ακόμα τα οικονομικά του σταθμού και αποτελούν πρόκληση για τους πραγματικά εργαζόμενους στον Alpha.
Κέντρο εξουσίας
Ο Ρουσόπουλος από ισχυρός παράγοντας της κυβέρνησης μετατράπηκε σε «σύστημα» και στη συνέχεια σε κέντρο εξουσίας. Η αυτονόμησή του έγινε με αλαζονικό τρόπο και συνέβαλε στην πολιτική του πτώση. Κατάλαβα ότι είχε χάσει εντελώς την αίσθηση του πολιτικού μέτρου όταν είδα με πόση ευκολία άδειασε το Μαξίμου τον Γιάννη Κεφαλογιάννη. Ένας πολιτικός με μεγάλη πορεία στο χώρο της ΝΔ, βασικός υποστηρικτής μαζί με τον Γιάννη Βαρβιτσιώτη της προώθησης του Κώστα Καραμανλή στην ηγεσία της κεντροδεξιάς και γαμπρός του Βαρδή Βαρδινογιάννη – του ανθρώπου στον οποίο οφείλει ο κ Ρουσόπουλος την επαγγελματική και κυρίως την πολιτική του εξέλιξη – αφέθηκε ουσιαστικά απροστάτευτος. Ο Κεφαλογιάννης παρενέβη, με την γνωστή ψηφοθηρική λογική της περιφέρειας υπέρ κάποιων συντοπιτών του και κατέληξε να χαρακτηριστεί, με δικαστική απόφαση, προστάτης κυκλώματος εμπορίας ναρκωτικών. Η καταδίκη του απασχόλησε τα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα και οδήγησε στην αναγκαστική απομάκρυνσή του από το Μαξίμου, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο την επιρροή του Ρουσόπουλου στον Καραμανλή. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο κ. Κεφαλογιάννης έκανε ένα σοβαρό πολιτικό λάθος. Προκαλεί όμως εντύπωση η αδιαφορία της κυβέρνησης για τη υπόθεσή του και την ταπεινωτική γι’ αυτόν εξέλιξη, η οποία συνδυάζεται με κάθε είδους πολιτικές και δικαστικές παρεμβάσεις που έχουν στόχο την προστασία του κ. Ρουσόπουλου από τις συνέπειες της εμπλοκής του στο τεράστιο σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου. Από ένα σημείο και πέρα, ο Θόδωρος Ρουσόπουλος άρχισε να έχει συμπεριφορά πρωθυπουργού σε αναμονή, περιφρονώντας ακόμα και το σύστημα παραγόντων που τον ευνόησε. Στην τελική φάση της κρίσης που οδήγησε στην απομάκρυνσή του από το Μαξίμου ο υπουργός Επικρατείας είχε ένα αξιόλογο σύστημα επικοινωνιακής προστασίας, που όμως είχε αποδυναμωθεί σε σχέση με το παρελθόν. Η επιρροή του εντοπιζόταν στον όμιλο Γ. Κουρή, σε τμήμα του ΔΟΛ, σε στελέχη του STAR, στα έντυπα «Ποντίκι» και «Παρασκευή +13». Λίγα πράγματα σε σχέση με το παρελθόν.
Εκβιαστική λογική
Από ένα σημείο και πέρα το σύστημα Ρουσόπουλου απέκτησε εκβιαστική λογική. Άρχισε να χρησιμοποιεί την επιρροή και τις επαφές του για να «τιμωρεί» όσους επιχειρηματίες και παράγοντες δεν εξυπηρετούσαν τη στρατηγική και τους ανθρώπους του. Τους τελευταίους μήνες βρέθηκε στο στόχαστρο του συστήματος ο Δημήτρης Κοντομηνάς επειδή θέλησε να περιορίσει τη ζημιά που προκαλούσε στον Alpha η σύζυγος και οι έμπιστοι του κ. Ρουσόπουλου. Ξαφνικά, πήραν μεγάλη διάσταση δικαστικές υποθέσεις χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, ενώ αμφισβητήθηκε ακόμη και το δικαίωμα του βασικού μετόχου του καναλιού να προχωρήσει στην πώληση των 2/3 των μετοχών στο ευρωπαϊκό τηλεοπτικό δίκτυο RTL. Το σύστημα Ρουσόπουλου διεκδικούσε και ιδιοκτησιακά προνόμια στον Alpha με την κατάλληλη διαχείριση αρνητικής δημοσιότητας. Η ιδιοκτησία και τα στελέχη του Alpha είπαμε «όχι» στην εκβιαστική λογική του συστήματος Ρουσόπουλου και δώσαμε τη δική μας απάντηση με την καλή δημοσιογραφική δουλειά και τον ελεύθερο και έγκυρο σχολιασμό. Αποδείχθηκε σε διάστημα μερικών εβδομάδων πως ο κ. Ρουσόπουλος αντέχει μόνο στο στημένο επικοινωνιακό, πολιτικό παιχνίδι. Σε ανταγωνιστικές συνθήκες αποδεικνύεται παιδί της διαπλοκής και αλεξιπτωτιστής της πολιτικής, όχι γιος του σεμνού και ανθεκτικού ταχυδρόμου..."
--------------------
-To κείμενο δημοσιεύθηκε από τον Γιώργο Κύρτσο στην εφημερίδα FreeSunday της Κυριακής.
------------------
